Keeskist |
|
|
|
22.10.08
24.8.08
29.8.07
Hee, dat reactieding van de Revu werkt niet meer Dus komt mijn reactie HIER niet op (of dubbel natuurlijk als het alsnog verschijnt). Daarom ook op deze plaats mijn reactie op Cor Lems (a.k.a. Joeks). "Corrr, start je prachtblog Halfleeg weer eens op en schrijf ook eens een recensie over een van die Kiwi bands; mooi ding hoor, die K810i. Dan kan ik eindelijk ook eens leesbare informatie tot mij nemen over het komende WK rugby. Zelf schreeuw ik voor Zuid Afrika. Kijk eens naar die spelersnamen: Bakkies en BJ Botha, Schalk Burger, Bismarck du Plessis, Os du Randt, Wikus van Heerden, Ricky Januarie... Als de Kaiser Chiefs zich naar een Zuid-Afrikaanse voetbalclub noemen, moet er toch een Nederlandse artiest zijn die zich Schalk Burger gaat noemen.  Schalk Burger Overigens is bovenstaand stuk over Dolores maar een samenvatting. In het originele stuk worden ook de band en de trouwe fans van D. O'R. nog gedist, wordt er reclame gemaakt voor een kostenbesparende culturele service en wordt de lof gezongen van het naprogramma." 6.8.07
Klaas en Cees en Dirk (the making of, nu met exclusieve outtakes) Bij de vorige post probeerde ik een foto te vinden van het voormalige Wastora pand aan de Westzijde in Zaandam. Dat lukte niet, maar op zoek kwam ik wel hier dit prachtige stuk AZ-art tegen:
23.7.07
Vladimir Vysotsky dus Dit is hetzelfde nummer: "Koni Priviredliviye" oftewel koppige paarden. Hier alles over Vysotsky, en voor de liefhebber honderden mp3's, met onder andere Мы вращаем Землю, Охота на волков en natuurlijk het onvergetelijke Спасите наши души. 22.7.07
... Lao Tse, in de gedaante van Zomergast Bettine Vriesekoop, heeft mij zojuist verteld dat ik dit weblog weer eens bij moet werken. Het nummer van Vladimir Vysotsky dat zij zojuist met tranen in de ogen heeft laten zien, het nummer dat op de begrafenis van de vader van haar kind werd gedraaid, daar had ik het al heel lang over willen hebben, ik heb het zelfs al aangekondigd. Twintig jaar geleden nam ik per ongeluk een fragment van een filmprogramma op de BRT op dat veel indruk op mij maakte. Per ongeluk heb ik de helft er afgetapet, en de film heb ik nooit terug kunnen vinden. Maar dank zij Youtube heb ik het vorig jaar weer helemaal terug gevonden. De film was "White Nights", een high-concept ding uit midden jaren tachtig. Het concept: een clash tussen klassieke en moderne dans, en een clash tussen Oost en West. Starring: Amerikaanse tapdancer Gregory Hines en Russische balletdanser Mikhail Baryshnikov. Nou was ballet in mijn gedachte wel de kunstvorm met de minste Rock ‘n’ Roll. Maar de pure pathos van dit fragment... Kijk naar Baryshnikov en ik hoeft het niet uit te leggen. En dan de muziek. Volgens de ondertiteling van de BRT was het Moessorgsky en het kostte me maanden (er was nog geen internet) om te vinden wat het eigenlijk was. Vladimir Vysotsky dus. Hier alvast het fragment, later meer uitleg.... (nb: het geluid is nogal zacht, speakers open dus) 6.7.07
Tien jaar later Lees ik net dat Roskilde de natste is sinds 1979... 1997 was het en ik was zeer opgewonden dat John Fogerty voor het eerst sinds 1971 in Europa was. Tegenwoordig speelt hij elke maand in Weert en Zuidoost, maar toen hij begon met de eerste tonen van Born On The Bayou was ik door het dolle heen. Daft Punk deed hun eerst concert buiten Frankrijk . Die dance-tent was zo vol dat ik het liet lopen, maar Leo wilde het per se zien; hij beeindigde het optreden extatisch maar letterlijk tot zijn knieën in het water. Donderdag en vrijdag regende het de hele fucking dag. We spraken af, doodmoe, dat als het zaterdagmorgen nog zou regenen dat we dan naar huis zouden gaan. Oh, we werden trouwens door de Duitse politie aangehouden omdat quizcrack Ph.Z. een zakkie wiet ("nooit geen problemen mee gehad in vijf jaar") had meegenomen. Zaterdagmorgen werd het droog. Sterker nog het werd lekker weer, we bleven dus. Twee dagen hadden we door de prut gewaad waarbij elke stap klonk alsof je een scheet liet. Nu droogde het op en duurde het een tel voor je door de harde korst naar beneden zakte. Maar ook de zondag bleef het droog en we hadden een geweldig festival: Radiohead, Pet Shop Boys, the Prodigy, Motley Crue, Beck, Isaac Hayes, Nick Cave, Supergrass. Na twee dagen zon had de organisatie al gewaarschuwd dat de zondagavond schepen met zure appelen zou brengen. De afsluiter was de Leningrad Cowboys met het Rode Leger Koor. Het laatste nummer was Kalinka en précies op het moment dat de laatste tonen van dit laatste nummer van het festival klonken ging de hemel open met de hefstigste bui van het hele weekend (nog jarenlang is op elk vliegveld mijn paspoort extra onderzocht omdat het op dat moment, in mijn heuptasje, zo doorweekt raakte dat de pagina's aan elkaar plakten). Sinds die tijd denk ik dat de Russen iets met de klimaatverandering te maken hebben: zo'n bui bijna als Special Effect bij het Rode Leger Koor, dat lijkt me geen toeval. Laat Al Gore dat eerst maar eens onderzoeken. 29.6.07
11.6.07
Dolores Welke blogger gaat er nu betalen voor een concert waarvan hij van tevoren al weet dat hij het helemaal niks gaat vinden? Als je voor de krant of een tijdschrift schrijft laat je je op de gastenlijst zetten, in je binnenzak een heupflesje azijn en daar ga je. Maar geld betalen om jezelf te gaan ergeren? Dat heb ik dus wel gedaan. Minder geld dan ik dacht, dat dan weer wel; want had u al kennis gemaakt met de geneugten van de Last Minute Ticket Shop? Daar hadden ze kaartjes voor tien in plaats van twintig euro voor Dolores O'Riordan in Paradiso. O'Riordan is natuurlijk de oud-zangeres van de Cranberries en daar wilde mijn echtgenote graag heen. De dingen die je doet voor een gelukkig huwelijk… Van tevoren had ik me al verheugd hoe ik me het aangenaamst zou gaan ergeren. Bijvoorbeeld het moment dat Dolores en ik elkaars chagrijnige koppen zouden zien. Zou ze heel hoerig alle oude successen gaan spelen of zou ze haar fans beledigen door alleen maar nummers van haar nieuwe soloplaat te spelen? Had ik het al over haar begeleidingsband gehad? De Cranberries waren een stel bleke pappige en niet erg in het oog springende Ieren. Maar het type beroepsmusicus dat hier de muziek verzorgt is een heel andere diersoort. De gitarist is een 'geezer' van in de veertig met zo'n plukje schaamhaar onder de lip die te horen aan zijn gedateerde gitaarsound zijn brood verdient met het inspelen van commercials. De bassist ziet er uit als een afgeschminkt lid van Kiss die bij elke break zijn handen in de lucht gooit: klappen verdomme! Achter de basversterker zit een roadie met een wat-doe-ik-hier blik tamboerijn te spelen. Ook hij is bijzonder harig en heeft een zonnebankbruine tint. Het publiek: er zijn een paar buitenlandse fans die zo te zien de hele Europese tour meereizen. Een Grieks meisje heeft een zak vol t-shirts met slogans bij zich. Ze biedt cadeauverpakkingen chocola aan (Merci en zo'n Ali-B doos) aan de inderdaad wat magere zangeres. Als de superfan tijdens de toegift op het podium wordt getrokken lijkt ze elk moment van haar stokje te gaan van pure emotie. Het Nederlandse deel van het publiek komt zo te zien vaker bij C&A dan in Paradiso. En hier stopt het gemopper even want als u dit leest, fans: u was een geweldig publiek. Dat meen ik echt: Dolores O'Riordan trekt een publiek dat enthousiast is en dat de artiest zich welkom doet voelen. Een publiek dat niet rookt en een kaartje heeft gekocht omdat het werkelijk in de optredende artiest is geïnteresseerd. En dat tijdens het optreden zijn mond dicht houdt, een flink contrast met het reguliere Paradiso publiek. Merci, het deed me het gejodel op het podium even vergeten. 15.1.07
Keeskist Komt Terug! Na het kortstondige opfrisverlof bij Joeks en de zoveelste Sabbatical komt Keeskist weer terug. Met, dat had ik nog op Halfleeg beloofd, een stukje over de minst RocknRollende kunstvorm ooit, ballet. Met jaarlijstjes: in 2005 beloofde ik al dat ik mijn Favoriete CD van het jaar 2002 bekend zou maken; dat ga ik in 2007 alsnog doen. Bovendien is de afgelopen week de nummer één van mijn eindlijstje van 2007 alvast uitgekomen, en de artiest in kwestie komt binnenkort nog naar Amsterdam ook. Op voetbalgebied gaan we een omvangrijke lacune in de Nederlandse sportjournalistiek opvullen. En daarnaast is Keeskist te boeken, niet alleen als Found Footage DJTM, maar ook met Elektrische Begeleiding. Meer leesvoer: dit commentaar lieten we achter op blog Conxies. 2.8.06
Dat Keeskist niet regelmatig wordt bijgehouden is natuurlijk geen nieuws. Maar bij deze gaat dit officieel over in een toestand van winterslaap. Dat betekent niet dat ik niets meer schrijf, ik heb me alleen aangesloten bij Halfleeg, het blog van de momenteel razend productieve oud-Keeskistmedewerker Joeks. Keeskist wordt nog niet opgedoekt, mischien ben ik Halfleeg na een tijdje weer zat. Ook dingen die daar niet zo op passen kan ik hier blijven doen. Maar voorlopig kunt u mij vinden op http://halfleeg.blogspot.com 9.7.06
27.6.06
Kijk dat is informatie waar je wat aan hebt Dat Nederland de wedstrijd met de meeste rode kaarten ooit op een WK speelde dat weten we nu wel. Maar dankzij de statistieken van On The Ball weten we nu: Het aantal fopduiken voor Nederland (19) is goed voor een derde plaats, achter Mexico en, baas boven baas, Italië. 21.6.06
20.6.06
De wereldwijde informatiesnelweg genaamd Internet staat tjokvol voetbal deze dagen. Hoe kun je nog tijd vrijmaken voor het posten van een stukje als je voetbal moet kijken, Jack, Barend en Van Dorp, Rebecca Loos, de hele Worldcupsite van de Guardian bijhouden, en ook nog moet luisteren naar de podcasts van de Volkskrant (zure voordracht), Baddiel en Skinner (melig) en James Richardson. Keihard werken is het om niet te missen dat het commentaar van die Bergkampgoal op de AD website staat (het is daar ook flink zoeken naar de column van Hugo Borst). En we moeten naar Wikipedia om te lezen dat Frank Lampard een "fat cunt" is en dat Peter Crouch een penis heeft die 20 centimeter lang is, maar onnatuurlijk dun. Goed dan, een paar plaatjes, de één gevonden door te lang op internetfora rond te hangen:  Peter Crouch (Nederlandse voetbalfora overigens worden voornamelijk bevolkt door types die lijken op Wim de Bie's Duitse leraar). En deze, zelf gemaakt hier om de hoek.  Appie Happie 9.6.06
Campo Helse tijden zijn het, de laatste dagen voor het begin van het WK. Er wordt nog niet gevoetbald, er worden voorspellingen gedaan die vrijdag om zes uur, bij de eerste aftrap, alle waarde verliezen. Er wordt geoudehoerd over opstellingen en er wordt non-nieuws gedebiteerd (de slogan op de bus, anyone?). En er worden poules ingevuld. Ik ben er, dat heb ik al eerder betoogd, heel slecht in. Ik ben te schijterig om de favorieten te laten verliezen dus ik eindig steevast onderin de middenmoot.  Campo Tijdens het EK heb ik een poule in laten vullen door mijn chimpansee Campo. Ik heb Campo, genoemd naar de briljante Ivan Campo, darts laten gooien. En dat mag ie vandaag weer doen.  Ivan Campo Dat valt nog lang niet mee, want hij mist het bord nogal eens. Maar uiteindelijk komen we eruit en hebben we een min of meer random voorspelling. Omdat mij de zin ontbrak om zelf een voorspelling te maken zal ik hem afzetten tegen de poule van mijn neef Teun. Het systeem om dartworpen om te zetten in een toernooiuitslag is ingewikkeld. Ik ga je er niet mee lastig vallen hoe Campo en ik dat gedaan hebben. Hoe dan ook, de uitslagen zijn hier te vinden. Later in het toernooi kom ik er nog op terug, in een vergelijking met de poules van Campo en neef Teun. Wel kan ik al melden dat de finale tussen Paraguay en Iran met 1-0 wordt gewonnen door Paraguay. 8.6.06
1.6.06
Zeg me dat het niet zo is Het is toch niet waar he, dat Khalid Boularouz uit de basis wordt gehouden vanwege vermeend filmsterrengedrag?. Enkel omdat hij in een Bentley rijdt? 
 
23.5.06
Ladies & Gentleman I bring you: Interlocking timelines, quirky sex and violence, pop culture expertise, familiarity with drugs, squirmy comedy, black-white friendships, ironic profundity, revelations in all-night diners. oftewel: Inside Looking Out The Sixth Film By Quentin Tarantino 
10.5.06
Ja het is hier stil geweest ... maar nu de ME het Leidseplein heeft schoongeveegd gaat voor mij het seizoen pas beginnen. Nog een maand tot het WK en we gaan er weer eens wat aan doen. En hoe beter te beginnen dan .... eh ..... een goeie mop natuurlijk! WOMAN'S DIARY: Saturday 29th April 2006. Saw him in the evening and he was acting really strangely. I went shopping in the afternoon with the girls and I did turn up a bit late so thought it might be that. The bar was really crowded and loud so I suggested we go somewhere quieter to talk. He was still very subdued and distracted so I suggested we go somewhere nice to eat. All through dinner he just didn't seem himself; he hardly laughed, and didn't seem to be paying any attention to me or to what I was saying. I just knew that something was wrong. He dropped me back home and I wondered if he was going to come in; he hesitated, but followed. I asked him again if there was something the matter but he just half shook his head and turned the television on. After about 10 minutes of silence, I said I was going upstairs to bed. I put my arms around him and told him that I loved him deeply. He just gave a sigh, and a sad sort of smile. He didn't follow me up, but later he did, and I was surprised when we made love. He still seemed distant and a bit cold, and I started to think that he was going to leave me,and that he had found someone else... I cried myself to sleep. . . . MAN'S DIARY: Saturday 29th April 2006. Rooney's probably out of the World Cup, there go our chances then; gutted! Got a shag though! (hier komt ie vandaan). 4.5.06
Who needs Wayne Rooney? Boris Johnson (bekend van Have I Got News For You) in een Engeland - Duitsland-voor-oud-Internationals-en-wie-er-verder-nog-in-de-kantine-zat-met-zijn-sporttas- bij-zich. 19.2.06
14.2.06
... Dat nieuwe thuisshirt van het Nederlands Elftal doet me iets teveel denken aan aankomend accountants met de naam Floris Jan. Dus ging ik op zoek naar zo'n cool oranje shirt van Ivoorkust. De website van Puma kon 'm nog niet leveren, maar had wel dit...
6.2.06
6.12.05
Hee, is het al weer YSI dinsdag? Bruce Springsteen - Lost In The Flood Enige tijd geleden realiseerde ik me dat ik alle Springsteen platen van na Nebraska al in geen tien jaar meer had gedraaid terwijl zijn oude werk nog regelmatig in de speler gaat. Eén uitzondering is er op de regel: de tweede cd van “Live in New York” uit 1999. En dan nog één nummer, maar daar zit een verhaal achter. In 1999 riskeerde Springsteen een boycot van de politie van New York omdat hij het had gewaagd kritiek te hebben op het neerschieten van een onschuldige immigrant. Hij schreef daarover het nummer “41 Shots". Maar het beste wat hij deed is dat hij ter gelegenheid daarvan ook een nummer van zijn allereerste elpee afstofte: “Lost In The Flood”. Dit nummer volgt op “41 Shots” en het gaat ook over het soms brute leven op straat in de Grote Appel: “…some kid comes blastin' 'round the corner, but a cop puts him right away He lays on the street holding his leg, screaming something in Spanish, still breathing when I walked away And somebody said, "Hey man, did you see that? His body hit the street with such a beautiful thud…" Een prachtig episch nummer; lang (ook nog uit de tijd dat Bruce aan verbale diarree leed, maar zijn teksten uit die tijd kunnen mij niet lang genoeg zijn) en met zo veel meer vuur dan dat slappe plaatje over ‘Amerika na 9-11’ dat hij daarna maakte (na datzelfde Nine-Eleven was het ook niet meer done om kritiek op de politie van New York te hebben trouwens). Op recente overzichten van Springsteen is het oude werk nogal onderbelicht. Het enige live-beeldmateriaal dat er was van voor Born in the USA waren die prachtige versies van Rosalita en The River van het No Nukes concert uit 1980. En dan ineens hebben ze een een oud filmblik gevonden; dertig jaar na het verschijnen van Born To Run komt deze plaat opnieuw uit, geremastered met daarbij een DVD uit 1975. Verdomme, komen ze daar nu mee; boxen vol troep brengt ie uit; op die topzware 5-lp livebox stond één nummer uit dat jaar. En nu een heel concert. Uit vijfenzeventig! Met Lost In The Flood! Little Steven - Saint Francis Meer epica uit New Jersey. Bruce zijn oude maat Steven van Zandt maakte in 1999 een merkwaardige soloplaat Born Again Savage. Classic seventies Rock met een hoes die nog psychedelischer – en paarser- is dan Prince in zijn toptijd. Met Adam van U2 op bas.  “Saint Francis” duurt acht minuten, gaat van zacht naar hard en terug en zou, net als Lost in the Flood, niet misstaan in de hogere regionen van de Toppen Duizend, Tweeduizend en Tienduizend die Nederland in december overspoelen. Working Class Hero Deze week is John Lennon vijfentwintig jaar dood. Ook ik ben natuurlijk een liefhebber van zijn werk uit de Beatles. Waar ik een hekel aan heb is John Lennon Het Icoon. Abstract genoedel over Vrede (ga de kindertjes van de wereld die in een oorlog leefden maar eens uitleggen dat je uit protest tegen hun lot vier dagen het bed van je vijfsterrenhotel niet uitkomt). Gegil om je moeder. En dat wijf.... Verder kon Lennon natuurlijk zingen tot ie blauw zag maar hij bleef een Middle Class Hero. Daarom een cover van een echte Working Class Hero. (Eén keer luisteren, dan deleten) 17.11.05
Het is YSI donderdag Grand Funk Railroad - People Let's Stop The War ... ik had oorspronkelijk het plan opgevat om drie intrigerende songs te kiezen uit de tiplijst van de Radio 2 Top 2000. Het is op zich niet zo moeilijk drie leuke nummers te vinden, want de tiplijst is uitgebreid met een groot aantal songs met een veel bredere muzikale voorkeur dan voorheen. Maar het is er toch maar eentje geworden. Veel nieuwe tips zijn afkomstig van inzendingen van luisteraars en wat daaraan opvalt is dat van veel artiesten rare nummers zijn gekozen die door de Radio 2 redactie willekeurig op de kieslijst zijn gesmeten. Een artiest als Rory Gallagher is ineens met drie middelmatige nummers vertegenwoordigd, en wat doet een enkel nummer van Ted Nugent van vijftien jaar na zijn glorietijd in de lijst? Maar hetzelfde principe kan ook leuk uitpakken. Van mijn persoonlijke seventies-favorieten Grand Funk Railroad staan twee songs in de lijst. Ten eerste hun enige Nederlandse hit Some Kinda Wonderful, maar het tweede nummer is een obscuur elpeenummer. 'People Let’s Stop The War' is op een stroeve manier funky, met een lekkere knorbas en een vette wah-wah gitaar. Maar het leukste is toch de tekst; het is een protestsong tegen de Vietnamoorlog. Niet zo vreemd, het komt uit 1971. Maar de manier waarop de vredesboodschap wordt geformuleerd is grappig. Later zou Grand Funk een ruk naar rechts maken (pro-guns, pro-Reagan, en ook pro-Jezus) maar hier wordt een anti-oorlogs- en een anti Nixon-statement gemaakt waar... euh... Koos Koets heel trots op zou zijn weetjewel... “If we had a president, that did just what he said, The country would be just alright, and no one would be dead” Mozeskriebel. En over Koos Koets gesproken…. Robert van Effen – De Typeplanner De Typeplanner, de nieuwe cd van het Simplisties Verbond laat een heel stel vertrouwde typen horen. Fijn dat ze er weer allemaal zijn: Jacobse en Van Es, Frank en Carla van Putten, en Van der Vaart en Hekking. Maar er huizenhoog bovenuit steken twee minder bekende typen. Het volgende, geweldige, nummer is van Robert van Effen, allesvrezer. Meur het meust doet mij nog deugd dat de ceudeu aan elkeur wordt gepreut door  Ambulant Reprentant Harry van Klingelen. Walk The Line Deze week gaat in de VS ‘Walk The Line’, de biopic van Johnny Cash in premiere. De soundtrack bevat niet de originele opnamen maar wordt volgezongen door de acteurs Joaquin Phoenix (als Cash) en Reese Witherspoon (June Carter-Cash).  Nu kan dat in de film heel goed werken, maar buiten die context klinkt het helemaal nergens naar. Phoenix doet zijn best in de zelfde toonhoogte als Johnny Cash te zingen maar de diepte van de stem ontbreekt volkomen. Ik moest denken aan de omschrijving die Jip Golsteijn ooit gaf van de zangkunsten van Ron Brandsteder: “Een dronken Kamahl”. (helaas nog geen mp3’s gevonden, dus hier een link naar de officiële soundtracksite met geluidsfragmenten) 9.11.05
Okee Dan Ik lees net dat het YSI woensdag is. Terry Reid - Speak Now (Or Forever Hold Your Peace) Van Terry Reid blijft er altijd één info-nugget hangen, namelijk dat hij ooit het aanbod afsloeg om de zanger van Led Zeppelin te worden. Eind jaren zestig was hij één van die artiesten die de overgang bewerkstelligde van psychedelische pop naar hardere rock. Zoals zoveel artiesten van die tijd betekende dat een aantal half geslaagde elpees. Met teveel lang uitgesponnen covers die teveel drugs doen vermoeden (bij Reid een vreselijke orgelversie van Dylan’s 'Highway 61 Revisited' en natuurlijk het verplichte 'Season of the Witch'). Maar ook dit nummer met een wereldriff, met een lekker orgel en vooral die stem. Uit 1969 van de verzamel-cd 'Superlungs'. Gil Scott-Heron – The Subject Was Faggots Voor hij bekend werd met 'The Revolution Will Not Be Televised' (Ik leerde het nummer kennen via VPRO’s Wilde Wereld, op de outtro van mijn platgespeelde cassette zegt Fons Dellen: “Opstand per dwarsfluit") bracht Gil Scott Heron eerst in 1970 een live-elpee uit met enkel percussiebegeleiding: 'Small Talk at 125th and Lenox'. Van deze plaat een nummer dat je in de naughties niet meer kunt maken. In 1990, op het nummer 'One in a Million', kwam Axl Rose in problemen door het gebruik van dezelfde woorden, maar voor een radicale Black Poet was in 1970 een Nigger nog een Nigger, en een Faggot een Faggot. Neil Diamond – Delirious Love Opnieuw stofte Rick Rubin een versukkelde legende af. Na Cash, Jagger en Donovan nam hij nu Neil Diamond onderhanden. Het resultaat, de nieuwe cd '12 Songs', is zo goed als waar je op kunt hopen. Het glitterjumpsuit gaat naar het Leger des Heils en we horen de sound van Diamond die teruggrijpt naar de tijd van 'Solitary Man', 'Girl You’ll Be A Woman Soon' en 'Cherry, Cherry'. Soms denk je bij de begeleiding aan Johnny Cash (het nummer 'Evermore' heeft van die putdiepe pianoklanken á la 'Hurt'), maar een revival zoals diens 'American Recordings' zal dit niet worden; die donderende stem blijft gewoon Neil Diamand en voor veel mensen zal de associatie met een Ahoy vol blauwe permanenten gewoon blijven bestaan. Maar ik denk aan 'Hot August Nights' en vind het mooi. 14.10.05
Fluit Waar ik na Nederland - Macedonie nou benieuwd naar was: wat zijn dat nou voor mensen die na een effe mindere prestatie hun favoriete team beginnen uit te fluiten. Van Nijnatten spreekt er in zijn column in het AD schande van en in de reacties komen een paar fluitertjes aan het woord. En dan blijkt wat voor volk dat is: Het is de archetypische Botte Hollander. De man die in het buitenland net te luid op het eten zit te katten en de ober geen fooi geeft omdat ' hij het niet heeft verdiend'. Het wezen van de sport heeft hij niet begrepen: hij ziet het niet als een wedkamp tussen twee teams maar als een verplichting van de 'duurbetaalde profs' om veel doelpunten te maken in het niet-oranjegekleurde doel. Een reactie uit het AD: "Ik sta voor de volle 100% achter Oranje, maar als ik zoveel geld uitgeef voor anderhalf uur amusement, verwacht ik wel dat de acteurs zich enige inspanningen getroosten om mij het vermaak te bieden waarvoor ik ze heb "ingehuurd". Dat geldt voor filmacteurs, toneelspelers maar zeker ook voor zeer goed betaalde voetballers. Volgende maand zal ik weer een substantieel bedrag uitgeven om mijn favoriete Oranje te steunen tegen Italie, maar als ze dezelfde wanprestatie leveren als gisteren dan zal ik ze ook volgende maand weer uitfluiten." Ik denk dat de fluiter verantwoordelijk is voor het succes van de grote musicals in Nederland. Goed, het is niet goedkoop om binnen te komen (en dat zal hij gerust vijf keer roepen), maar hij beziet het spektakel, ziet de verzorgde decors, telt het aantal figuranten, en concludeert dat hij waar voor zijn dure geld krijgt. Het is ook dit slag bezoeker dat door Hans Teeuwen wordt gepersifleerd in zijn Josti Band conference: "Ik loop door de stad, en ik zie een poster: Josti band. Ik wist niet wat het was, maar ik dacht band, muziek, daar was ik aan toe. Was toe om getroost te worden…door mooie muziek. Ik ga daarheen, ik betaal verdomme geld voor een kaartje. Zit daar in die zaal… dat tuig begint te spelen…". De volgende reactie komt ook uit het AD en kan zo door Youp van 't Hek voorgedragen worden. "Ook ik was ontevreden en heb afkeurend gefloten. Maar het ging niet over het resultaat. De ploeg heeft een resultaat neergezet in deze ronde waar je trots op mag zijn. Het ging op het managen van verwachtingen. Je bent zo'n avond ruim 80 euro kwijt en daar verwacht je iets voor terug. Inzet, goede voorzetten en tempo. Kortom: vol spelen op de winst en niet een terughoudend team dat zeker niet wil verliezen omdat dit wellicht slecht is voor de reeks die Van Basten nu heeft ingezet." Youp moet dan zijn 'uitgeknepen citroen-gezichtsuitdrukking' gebruiken (dat is het gezicht dat ie altijd trekt als hij een oudere hockeydame aan het woord laat) bij het uitspreken van de uitdrukking het managen van verwachtingen. 11.10.05
Unflying Voor een gezonde dosis "What the fuck???" ben in Japan altijd aan het goede adres. Deze Japanse website verkoopt voetbal T-shirts die een beetje.... anders.... zijn. Taalkundig bijvoorbeeld, met dit Bergkamp T-shirt:   Geografisch: Ajax en Catalonie hebben nauwe banden, maar een overname van Camp Nou?  En tot slot dit een gevoel van heimwee naar de goeie ouwe tijd uitdrukkende T-shirt dat de campagne van het reeds geplaatste Japan op het WK in Duitsland visueel cachet gaat geven.  29.9.05
De Thuisblijvers Kregen Ongelijk Keeskistlezers, de 35 postjes hieronder vormen, van onder naar boven, een live-verslag van de wedstrijd AZ - Krylya Sovetov Samara. Pffffffffff... Achteraf gezien was het een prachtig duo wedstrijden. Vooral die schitterende eerste match in Rusland; AZ verloor maar het was een topwedstrijd. Vanavond, in de eerste helft leek het er niet op dat AZ het voor elkaar zou krijgen. Maar na de gelijkmaker net voor de rust, kwam Krylia er verder niet meer aan te pas. En toen de enige gevaarlijke man van de Russen, Krylia's briljante Ghanees Baba Adamou, een rode kaart kreeg, was het mogelijk voor AZ. En ze kregen het voor mekaar. Complimenten. Nog een minuut extra tijd. Vreselijke flashbacks naar Sporting, maar nu is het AZ die een corner krijgt. Afgeslagen; nu een laatste aanval van Krylia... 90 minuten gespeeld. Vier minuten extra. AZ staat absoluut niet onder druk, Krylia lijkt niet de power te hebben om nog door te drukken. Maar ja, na Sporting zeg ik niks meer. Net als toen wisselt de AZ coach net voor tijd een spits voor een verdediger. Steinson voor Arvaladze. Met deze stand is AZ geplaatst. Nog vier minuten. In de tweede helft heeft Krylia zich nog niet op de helft van AZ laten zien, maar ja. Nu is er dan ook meteen een Russische corner, die gevaarlijk indraait maar wordt afgeslagen. Kan AZ de rust bewaren? Ze hebben op deze situatie getraind, zegt de tv-commentator. AZ speelt nu rustig rond. JA! 3-1 Perfecte penalty van Denny Landzaat. Kei en keihard in de linkerhoek. Keeper ging de goede kant op, maar was kansloos. De eerlijkheid gebiedt me te moeten toegeven dat ik het doelpunt heb gemist. Ik was even plassen en even naar S. Die heeft Eastenders gemist. Zij kan zondagmiddag de herhaling zien. Ik kan de herhaling van de goal ook wel zien, maar het live adrenalinemoment was er niet. Zeven minuten nog. 2-1 Bonkige Spits Ahoy! Danny Koevermans kopt in de 80e minuut een voorzet van links in het doel. Een doelpunt is er nog nodig nu! Dat was een mooie plek voor een vrije trap, maar Perez schoot 'm in de muur. Krylia speelt nu met tien man, zonder hun gevaalijke counterjongen, maar als AZ er nog twee wil maken moeten ze opschieten. Schwalbe. Kenneth Perez laat zich overduidelijk vallen in het strafschopgebied en krijgt daarvoor een gele kaart. Tja jongen, die scheids is een Schot. Daar eten ze haggis, gemaakt van schapeningewanden, en ook gefrituurde Marsrepen in beslag. In Schotland zijn ze nog steeds kwaad op Porto omdat die bij het bedwingen van Celtic in de Uefa-cupfinale van 2004 aan tijdrekken, gelekaart-aannaaien en duiken deden. Zelfs de nederlaag van Co gisteren ging, zo zag ik op Football 365, nog gepaard met Schots leedvermaak. Maar ja, de Schotten, die maken zich nog steeds blij met dat doelpunt van Archie Gemmil tegen Nederland in 1978. Een doelpunt dat, zelfs zonder de tegentreffer van Johnny Rep, niet eens genoeg was om Nederland uit te schakelen. Weliswaar leek de vierde, wel fatale, Schotse treffer in de lucht te hangen, maar de woorden van Mark-Trainspotting-Renton (Na een wip met Diane: "I haven't felt that good since Archie Gemmil scored against Holland in 1978!") impliceren dat hij of niet kon tellen of niet kon neuken. Zeventigste minuut. Heeeeeee, rode kaart voor Baba Adamou. De Schot heeft gezien dat de Ghanese uitblinker heeft nagetrapt. Elf tegen tien. Meteen een vrije trap voor AZ, in het midden, net buiten het strafschopgebied. Goeie plek voor Ken Perez. 58e minuut Komt u hier voor de muziek? Later weer. Deze week heb ik Marah bezocht, die een prima kwasi-acoustisch concert gaven in de bovenzaal van Paradiso. Aardige jongens, geen hoogvliegers helaas. Op de achtergrond draait het prachtige Parsons-achtige The End van Ryan Adams, van zijn nieuwe cuntryplaat Jacksonville City Nights. De rest haalt dat niveau niet, maar wat een song... AZ blijft nu Krylia bestormen. Met net te weinig dreiging, maar in tegenstelling tot voor de rust denk ik niet meer dat het een onmogelijke missie is... 51 minuten. AZ is met veel meer enthousiasme aan het aanvallen. Een goede voorzet van links bereikt net Shota Arvaladze niet. Als AZ zo door gaat zou het nog kunnen. Krylia komt er niet goed meer uit. Nu een vrije trap rechts op de hoek van het strafschopgebied... AZ komt scherp uit de rust. De Russen worden met iets meer enthousiasme vastgezet. In de eerste drie minuten twee (niet echt gevaarlijke) schoten op doel van Van Galen, de eerste leidt tot een corner, de tweede tot niets. Het is deze wave van enthousiasme die NU de tweede goal zou moeten geven. De tweede helft begint weer... ... wij dus met zijn vijftienen in een lege Ierse kroeg in een klein dorpje. Halverwege de wedstrijd stroomde de kroeg vol met locals. Ons enthousiasme (EE ZED, frum Alkmahr...) stak ze ook aan en hoewel sommigen misschien wel geirriteerd waren door deze buitenlandse invasie bleven ze beleefd. Spontane rondedansen na het doelpunt in de verlenging van Jaliens kregen al veel bijval. En dat doelpunt van Sporting in de 122e minuut, dat ons in een moment van Himmelhoch jauchzend tot zu Tode betrübt bracht, raakte een snaar in de Ierse volksaard. Het werd zelfs nog gezellig, ondanks dat de seizoenkaarthouders de hele nacht op suicidewatch moesten. Gisteren Co Adriaanse nog gezien? Een extra aanvaller als je 2-0 voor staat, en dan nog verliezen? Co, Co, Co... Rust (1-1) De vrije trap kwam van de linkerkant, hij kwam hoog in het strafschopgebied en Van Galen kreeg zijn hoofd eronder.... Een minuut geleden gaf ik geen dubbeltje voor AZ, nu kunnen ze wellicht als herboren uit de spelerstunnel komen. AZ had pech dat ze een tegendoelpunt kregen, maar ja elke keer dat Baba aan de bal is wordt het ook gevaarlijk. De crux is denk ik dat (terecht) afgekeurde doelpunt in de eerste minuut. Dat gaat het verschil tussen plaatsing en uitschakeling worden. |
beweegt en dat als je erop klikt geluidfragmenten hoort (ik kreeg dit niet gekopieerd helaas). Maar ja die heeft weer niet de prachttitel 'Retteketetteketet'.
