Keeskist |
|
|
|
29.8.07
Hee, dat reactieding van de Revu werkt niet meer Dus komt mijn reactie HIER niet op (of dubbel natuurlijk als het alsnog verschijnt). Daarom ook op deze plaats mijn reactie op Cor Lems (a.k.a. Joeks). "Corrr, start je prachtblog Halfleeg weer eens op en schrijf ook eens een recensie over een van die Kiwi bands; mooi ding hoor, die K810i. Dan kan ik eindelijk ook eens leesbare informatie tot mij nemen over het komende WK rugby. Zelf schreeuw ik voor Zuid Afrika. Kijk eens naar die spelersnamen: Bakkies en BJ Botha, Schalk Burger, Bismarck du Plessis, Os du Randt, Wikus van Heerden, Ricky Januarie... Als de Kaiser Chiefs zich naar een Zuid-Afrikaanse voetbalclub noemen, moet er toch een Nederlandse artiest zijn die zich Schalk Burger gaat noemen.  Schalk Burger Overigens is bovenstaand stuk over Dolores maar een samenvatting. In het originele stuk worden ook de band en de trouwe fans van D. O'R. nog gedist, wordt er reclame gemaakt voor een kostenbesparende culturele service en wordt de lof gezongen van het naprogramma." 6.8.07
Klaas en Cees en Dirk (the making of, nu met exclusieve outtakes) Bij de vorige post probeerde ik een foto te vinden van het voormalige Wastora pand aan de Westzijde in Zaandam. Dat lukte niet, maar op zoek kwam ik wel hier dit prachtige stuk AZ-art tegen:
23.7.07
Vladimir Vysotsky dus Dit is hetzelfde nummer: "Koni Priviredliviye" oftewel koppige paarden. Hier alles over Vysotsky, en voor de liefhebber honderden mp3's, met onder andere Мы вращаем Землю, Охота на волков en natuurlijk het onvergetelijke Спасите наши души. 22.7.07
... Lao Tse, in de gedaante van Zomergast Bettine Vriesekoop, heeft mij zojuist verteld dat ik dit weblog weer eens bij moet werken. Het nummer van Vladimir Vysotsky dat zij zojuist met tranen in de ogen heeft laten zien, het nummer dat op de begrafenis van de vader van haar kind werd gedraaid, daar had ik het al heel lang over willen hebben, ik heb het zelfs al aangekondigd. Twintig jaar geleden nam ik per ongeluk een fragment van een filmprogramma op de BRT op dat veel indruk op mij maakte. Per ongeluk heb ik de helft er afgetapet, en de film heb ik nooit terug kunnen vinden. Maar dank zij Youtube heb ik het vorig jaar weer helemaal terug gevonden. De film was "White Nights", een high-concept ding uit midden jaren tachtig. Het concept: een clash tussen klassieke en moderne dans, en een clash tussen Oost en West. Starring: Amerikaanse tapdancer Gregory Hines en Russische balletdanser Mikhail Baryshnikov. Nou was ballet in mijn gedachte wel de kunstvorm met de minste Rock ‘n’ Roll. Maar de pure pathos van dit fragment... Kijk naar Baryshnikov en ik hoeft het niet uit te leggen. En dan de muziek. Volgens de ondertiteling van de BRT was het Moessorgsky en het kostte me maanden (er was nog geen internet) om te vinden wat het eigenlijk was. Vladimir Vysotsky dus. Hier alvast het fragment, later meer uitleg.... (nb: het geluid is nogal zacht, speakers open dus) 6.7.07
Tien jaar later Lees ik net dat Roskilde de natste is sinds 1979... 1997 was het en ik was zeer opgewonden dat John Fogerty voor het eerst sinds 1971 in Europa was. Tegenwoordig speelt hij elke maand in Weert en Zuidoost, maar toen hij begon met de eerste tonen van Born On The Bayou was ik door het dolle heen. Daft Punk deed hun eerst concert buiten Frankrijk . Die dance-tent was zo vol dat ik het liet lopen, maar Leo wilde het per se zien; hij beeindigde het optreden extatisch maar letterlijk tot zijn knieën in het water. Donderdag en vrijdag regende het de hele fucking dag. We spraken af, doodmoe, dat als het zaterdagmorgen nog zou regenen dat we dan naar huis zouden gaan. Oh, we werden trouwens door de Duitse politie aangehouden omdat quizcrack Ph.Z. een zakkie wiet ("nooit geen problemen mee gehad in vijf jaar") had meegenomen. Zaterdagmorgen werd het droog. Sterker nog het werd lekker weer, we bleven dus. Twee dagen hadden we door de prut gewaad waarbij elke stap klonk alsof je een scheet liet. Nu droogde het op en duurde het een tel voor je door de harde korst naar beneden zakte. Maar ook de zondag bleef het droog en we hadden een geweldig festival: Radiohead, Pet Shop Boys, the Prodigy, Motley Crue, Beck, Isaac Hayes, Nick Cave, Supergrass. Na twee dagen zon had de organisatie al gewaarschuwd dat de zondagavond schepen met zure appelen zou brengen. De afsluiter was de Leningrad Cowboys met het Rode Leger Koor. Het laatste nummer was Kalinka en précies op het moment dat de laatste tonen van dit laatste nummer van het festival klonken ging de hemel open met de hefstigste bui van het hele weekend (nog jarenlang is op elk vliegveld mijn paspoort extra onderzocht omdat het op dat moment, in mijn heuptasje, zo doorweekt raakte dat de pagina's aan elkaar plakten). Sinds die tijd denk ik dat de Russen iets met de klimaatverandering te maken hebben: zo'n bui bijna als Special Effect bij het Rode Leger Koor, dat lijkt me geen toeval. Laat Al Gore dat eerst maar eens onderzoeken. 29.6.07
11.6.07
Dolores Welke blogger gaat er nu betalen voor een concert waarvan hij van tevoren al weet dat hij het helemaal niks gaat vinden? Als je voor de krant of een tijdschrift schrijft laat je je op de gastenlijst zetten, in je binnenzak een heupflesje azijn en daar ga je. Maar geld betalen om jezelf te gaan ergeren? Dat heb ik dus wel gedaan. Minder geld dan ik dacht, dat dan weer wel; want had u al kennis gemaakt met de geneugten van de Last Minute Ticket Shop? Daar hadden ze kaartjes voor tien in plaats van twintig euro voor Dolores O'Riordan in Paradiso. O'Riordan is natuurlijk de oud-zangeres van de Cranberries en daar wilde mijn echtgenote graag heen. De dingen die je doet voor een gelukkig huwelijk… Van tevoren had ik me al verheugd hoe ik me het aangenaamst zou gaan ergeren. Bijvoorbeeld het moment dat Dolores en ik elkaars chagrijnige koppen zouden zien. Zou ze heel hoerig alle oude successen gaan spelen of zou ze haar fans beledigen door alleen maar nummers van haar nieuwe soloplaat te spelen? Had ik het al over haar begeleidingsband gehad? De Cranberries waren een stel bleke pappige en niet erg in het oog springende Ieren. Maar het type beroepsmusicus dat hier de muziek verzorgt is een heel andere diersoort. De gitarist is een 'geezer' van in de veertig met zo'n plukje schaamhaar onder de lip die te horen aan zijn gedateerde gitaarsound zijn brood verdient met het inspelen van commercials. De bassist ziet er uit als een afgeschminkt lid van Kiss die bij elke break zijn handen in de lucht gooit: klappen verdomme! Achter de basversterker zit een roadie met een wat-doe-ik-hier blik tamboerijn te spelen. Ook hij is bijzonder harig en heeft een zonnebankbruine tint. Het publiek: er zijn een paar buitenlandse fans die zo te zien de hele Europese tour meereizen. Een Grieks meisje heeft een zak vol t-shirts met slogans bij zich. Ze biedt cadeauverpakkingen chocola aan (Merci en zo'n Ali-B doos) aan de inderdaad wat magere zangeres. Als de superfan tijdens de toegift op het podium wordt getrokken lijkt ze elk moment van haar stokje te gaan van pure emotie. Het Nederlandse deel van het publiek komt zo te zien vaker bij C&A dan in Paradiso. En hier stopt het gemopper even want als u dit leest, fans: u was een geweldig publiek. Dat meen ik echt: Dolores O'Riordan trekt een publiek dat enthousiast is en dat de artiest zich welkom doet voelen. Een publiek dat niet rookt en een kaartje heeft gekocht omdat het werkelijk in de optredende artiest is geïnteresseerd. En dat tijdens het optreden zijn mond dicht houdt, een flink contrast met het reguliere Paradiso publiek. Merci, het deed me het gejodel op het podium even vergeten. 15.1.07
Keeskist Komt Terug! Na het kortstondige opfrisverlof bij Joeks en de zoveelste Sabbatical komt Keeskist weer terug. Met, dat had ik nog op Halfleeg beloofd, een stukje over de minst RocknRollende kunstvorm ooit, ballet. Met jaarlijstjes: in 2005 beloofde ik al dat ik mijn Favoriete CD van het jaar 2002 bekend zou maken; dat ga ik in 2007 alsnog doen. Bovendien is de afgelopen week de nummer één van mijn eindlijstje van 2007 alvast uitgekomen, en de artiest in kwestie komt binnenkort nog naar Amsterdam ook. Op voetbalgebied gaan we een omvangrijke lacune in de Nederlandse sportjournalistiek opvullen. En daarnaast is Keeskist te boeken, niet alleen als Found Footage DJTM, maar ook met Elektrische Begeleiding. Meer leesvoer: dit commentaar lieten we achter op blog Conxies. |
beweegt en dat als je erop klikt geluidfragmenten hoort (ik kreeg dit niet gekopieerd helaas). Maar ja die heeft weer niet de prachttitel 'Retteketetteketet'.
