Keeskist |
|
|
|
31.12.01
Wat ik leuk vond (2): Nederboxen Twee kanten van de Nederlandse muziek uitgebreid blootgelegd. Wie houdt van dit soort oergezelligheid moet de uitzending van het radioprogramma Opium eens beluisteren. Hierin laat Van de Reijt geweldige tenenkrommende Nederlandstalige Beatlecovers uit de jaren zestig horen. (in realaudio, online tot en met zondag 6 januari, scrollen naar beneden, onderste link: 'luister naar zondaguitzending') (Ja, moderne luyden, jullie tijd komt echt) 30.12.01
Wat ik leuk vond (1): Americana Vlammende countryrock rauw gezongen door knauwende Texaan. De cd is in eigen beheer uitgebracht, en kreeg maar weinig aandacht. Weinig over te zeggen eigenlijk. Helemaal goed. Robbie Fulks is een boomlange hyperactieve honkytonkzanger uit Chicago (geproduceerd door Steve Albini trouwens) die je bijna een countryparodist kunt noemen. Check eens die tekst van het verneukeratief ouderwets klinkende countrynummer "Sleeping on the job of love": “Don’t tell me I was pretty good last night because I caught you / Don’t tell me of the druglike visions that my sweet love brought you / Any fool could see you were lying there limp as a rug / Somebody’s been sleeping on the job of love” . Slaid Cleaves is een dertiger met pratende kut-baardje en blozende wangetjes. Trad als laatste op op Blue Highways met een acoustisch trio: gitaar, staande bas en verder af en toe een accordion, trompet of mandoline. Blies de hele tent op met een ongekend sympatiek voorkomen en ongelooflijk innig contact met de zaal. Had de gave om ‘story-songs’ ook als verhalen over te brengen. Twee hoogtepunten: het lang uitgesponnen verhaal over de dood van een houthakker: Breakfast In Hell en de kippevelverwekkende gebroken-hartengospel I Feel The Blues Coming In. Concert van het jaar. It’s time to get a gun/that's what I been thinking/I could afford one/if I did just a little less drinking. Dat duurt niet lang of hij schiet per ongeluk zijn eigen vrouw neer. (Later ook meer voor moderne luyden) 29.12.01
Muziekstokje Keeskist kreeg het Tripleee-muziekstokje aangereikt van Homegrain toen hij net in zijn comedyuurtje zat. Daarom drie platen om te lachen maar wel stevig rockend. Ik heb ze alle drie online gezet, dus als je wilt kun je even mee"genieten". Van de elpee "In de krochten van de geest, uit de tijd dat de Kecks nog geen indie-Volumia waren. Geen amechtig gecroon maar lekker brullen op een Drs P. achtige tekst. Country Dick was de drummer/comic relief van de Beat Farmers. Luister naar de beste acapella gitaarriffs ooit. Obscure Seventies Rock uit Boogie Capitol of the USA: Detroit. Manisch headbangen op de eerste sighting van de nu zo populaire potrokende alien. Het stokje geef ik door aan Joris Gillet van Stereo. 23.12.01
Losse eindjes (5) De door Joeks opgemerkte gruwelijke goal van Shevchenko is in Italië gekozen tot doelpunt van het jaar. Ik blijf Pierre's motherfucker mooier vinden. Losse eindjes (4) Ha, kwam dit nog tegen in de Keeskist achieven: een berichtje dat nu, maanden later, een heel andere lading heeft gekregen. Eurocard wilde in zijn reclamecampagne geen gebruik maken van de van nandrolongebruik verdachte Frank "geen wijf gezien" de Boer. Dus Photoshopten ze een ander hoofd op Frank zijn lichaam: de dan nog onbesproken natuurmensch Jaap Stam... 20.12.01
Losse eindjes (3) In deze post vroeg ik uit welke song deze tekst kwam: "(I'm) a street-walking cheetah with a heart full of napalm. I'm the renegade son of the nuclear A-bomb" Het antwoord was natuurlijk: Search and Destroy van Iggy and the Stooges. Wat een monster! Hier is ie in Real Audio te beluisteren. Prijswinnaar mevrouw Schattenkeinder mailde mij dat zij haar kopietje van Raw Power intussen in haar cd speler heeft vastgelijmd. ![Silver-haired and out of control, Iggy went into the studio with David Bowie and quickly laid down the eight songs that make up Raw Power. The mighty opening track Search and Destroy, written on heroin one afternoon in Kensington Gardens, used military metaphors to declare war on the universe, and Penetration fused sex and drugs in an unholy cocktail. Marginally gentler on the ears were the wasted, desperate Gimme Danger and I Need Somebody. The sound is crude and vicious, with Iggy howling over the slash and burn shapes of guitarist James Williamson and the murky bass-and-drums thump of brothers Ron and Scott Asheton, but it's undeniably raw and powerful -- garage rock allied to performance-art confrontation. Death Trip and Your Pretty Face is Going to Hell make clear Iggy's almost apocalyptic mindset, though Shake Appeal tempers the album's abandon by sounding a slightly more playful note. For many years, hardcore Iggy fans bemoaned what they heard as Bowie's feeble Raw Power mixdown at Hollywood's Western Sound studio. Consequently, Iggy himself finally decided to remix the album in 1997, bringing out many hidden resonances and accents in the process. If Bowie's stripped-down version was arguably more punk, Iggy's mix certainly rocks a lot harder. The reason to put this new record out, Iggy said in 1997, is that what you had there at the time [was] a rip-snortin', super-heavy, nitro-burnin', fuel-injected rock band that nobody in this world could touch … Nobody did, and nobody has.]( http://gs.cdnow.com/graphics/COVERART/local/L/47/68/00024768.jpg) 18.12.01
Ook weg Een maand nadat hij was aangesteld is Parma trainer Daniel Passarella al weer ontslagen. De club staat zestiende, alle vijf wedstrijden onder zijn leiding werden verloren. Lees dit profiel van Simon Kuper. Vooral aanbevolen voor die mensen die vinden dat spelers van het Nederlands elftal om zeven uur in bed dienen te liggen. Losse eindjes (2) De uitslag van de Gouden Bal: 1: Michael Owen, 2: Raul, 3: Oliver Kahn. De voorspellingen van Giancarlo Montevecchio: 1. David Beckham, 2. Juan Sebastian Veron, 3. Oliver Kahn. De voorspellingen van Pier Tol: 1. David Beckham, 2. Raul, 3. Michael Owen. Pier zat er dichter bij (voorspelde Raul en Owen) en wint derhalve de luxe messenset. Al zaten ze er natuurlijk allebei vies naast. Luis Figo Fifa's world player of 2001 ...verkozen door de Bondscoaches van de wereld. Kijk eens naar de lijst van stemmers (PDF!) en verbaas je. Ook de bundscoach van Tonga mocht meestemmen (en dat deed ie aardig met een nominatie voor Barcelonaspits Javier Saviola). Eén Nederlander bij de genomineerden dit keer: Ruud van Nistelrooy, genomineerd door de bundscoach van Suriname, Ronald Kolf. En Louis van Gaal (nog steeds bundscoach trouwens) koos Beckham, Figo en zijn nemesis: Roy Keane. Tegelijkertijd won Michael Owen de gouden bal, verkozen door journalisten. Een iets betrouwbaarder beroepsgroep. 17.12.01
Losse eindjes (1) Komende tijd ga ik eens een paar losse eindjes vast knopen. Neem deze Keeskist post over de muzikale waarde van het selleriekauwen. "Ik ga de proef op de som nemen. Deze week repeteer ik met mijn bandje. Naast mijn gitaar en mijn mondharmonica neem ik ook een pond sellerie mee. Ik houd je op de hoogte." En toen niks meer. Welnu: Voor de repetitie ben ik langs de groenteboer gegaan en heb een bos selleriestengels meegenomen. Omdat ik op de meeste nummers zing heb ik me selleriesgewijs beperkt tot instumentale songs. Tijdens "Misirlou" van Dick Dale (de titelsong van Pulp Fiction) speel ik gewoonlijk tamboerijn maar nu kauwde ik dus op een stengel. En verdomd het geluid viel niet tegen. Dean Elliot zegt het al: "Cellery stalks: the crunchiest". Inderdaad geeft het afknappen van een stengel een scherp knakkend geluid. Ritmisch gekauwd lijkt het geluid op het rammelen van de castagnetten. Ik kan het elke band aanraden de gang naar de groenteboer te maken. Een probleem had ik slechts: aan het einde van Misirlou heb ik een kazoo solo (die bij ons de plaats inneemt van de originele trompetsolo). En dat valt niet mee met een bek vol sellerie. 14.12.01
Huiswerk Klik op de link, bekijk de foto, lees het bijschrift, bestudeer de secundaire literatuur en bedenk vervolgens uw eigen sarcastische commentaar. 13.12.01
Least Essential Net als vorig jaar heeft de Onion AV Club weer een lijst van “The Least Essential Albums” van het jaar. “...not the worst music, but the recordings with the flimsiest reasons to exist”. Met de klassieke cd van Billy Joel, de cover cd van de Simple Minds en de ‘langverwachte’ comeback van Candyman: Knockin Boots 2001. Ik bezit zelfs één cd uit de lijst: Private Radio van Billy Bob Thornton ("Least Essential Album By An Actor"; vorig jaar gewonnen door Jeff Bridges). En die is inderdaad (maar dat kon je op je klompen aanvoelen) niet zo goed als Oor zei. Op de foto liggen in de twee schalen van de weegschaal de least essential en de best cd’s. Volgens mij ligt die cd van Stephen Malkmus aan de verkeerde kant. Stukje koopadvies naar de consument toe (the morning after) ...maar om het blad Q zelf hoef je het niet te doen. En de beste nummers had je toch al. En het blad kost negentien piek. En de cd zit alleen bij de rechtstreeks geïmporteerde exemplaren. (Iedereen die de Q tussen 1.11 en 9.34 AM heeft aangeschaft op advies van Keeskist kan zijn geld terugkrijgen. Kassabon met tijdsaanduiding overleggen svp) Het muziekblad dat je nu dient aan te schaffen (voor de helft van de Q-prijs zelfs) is het kerstnummer van Oor met als hoofdredacteur Anton Corbijn. Corbijn zet de klok vijftien jaar terug: dit is gewoon een Oor-kerstnummer zoals ze in de eighties waren. Dubbelgesprekken! Grofkorrelige zwartwitfoto’s van kale hoofden! Eno! Bono! Beefheart! Een architect! Een grofkorrelige zwartwitfoto van een kaalhoofdige architect! (Is dat erg? Nee hoor, eindelijk weer eens wat te knagen voor de oudere jongere, en eindelijk weer eens iemand als Rem Koolhaas in het blad. Maar een trend zal het niet worden) 7.12.01
Een van de mooiste vrije trappen ooit. Ever. Ik eis dat die vrije trap gisteren van Pierre van Hooijdonk binnenkort op deze pagina staat. Wat een motherfucker. Hier is ie. Update: doelpunten.startkabel heeft 'm. |
