Keeskist |
|
|
|
23.7.07
Vladimir Vysotsky dus Dit is hetzelfde nummer: "Koni Priviredliviye" oftewel koppige paarden. Hier alles over Vysotsky, en voor de liefhebber honderden mp3's, met onder andere Мы вращаем Землю, Охота на волков en natuurlijk het onvergetelijke Спасите наши души. 22.7.07
... Lao Tse, in de gedaante van Zomergast Bettine Vriesekoop, heeft mij zojuist verteld dat ik dit weblog weer eens bij moet werken. Het nummer van Vladimir Vysotsky dat zij zojuist met tranen in de ogen heeft laten zien, het nummer dat op de begrafenis van de vader van haar kind werd gedraaid, daar had ik het al heel lang over willen hebben, ik heb het zelfs al aangekondigd. Twintig jaar geleden nam ik per ongeluk een fragment van een filmprogramma op de BRT op dat veel indruk op mij maakte. Per ongeluk heb ik de helft er afgetapet, en de film heb ik nooit terug kunnen vinden. Maar dank zij Youtube heb ik het vorig jaar weer helemaal terug gevonden. De film was "White Nights", een high-concept ding uit midden jaren tachtig. Het concept: een clash tussen klassieke en moderne dans, en een clash tussen Oost en West. Starring: Amerikaanse tapdancer Gregory Hines en Russische balletdanser Mikhail Baryshnikov. Nou was ballet in mijn gedachte wel de kunstvorm met de minste Rock ‘n’ Roll. Maar de pure pathos van dit fragment... Kijk naar Baryshnikov en ik hoeft het niet uit te leggen. En dan de muziek. Volgens de ondertiteling van de BRT was het Moessorgsky en het kostte me maanden (er was nog geen internet) om te vinden wat het eigenlijk was. Vladimir Vysotsky dus. Hier alvast het fragment, later meer uitleg.... (nb: het geluid is nogal zacht, speakers open dus) 6.7.07
Tien jaar later Lees ik net dat Roskilde de natste is sinds 1979... 1997 was het en ik was zeer opgewonden dat John Fogerty voor het eerst sinds 1971 in Europa was. Tegenwoordig speelt hij elke maand in Weert en Zuidoost, maar toen hij begon met de eerste tonen van Born On The Bayou was ik door het dolle heen. Daft Punk deed hun eerst concert buiten Frankrijk . Die dance-tent was zo vol dat ik het liet lopen, maar Leo wilde het per se zien; hij beeindigde het optreden extatisch maar letterlijk tot zijn knieën in het water. Donderdag en vrijdag regende het de hele fucking dag. We spraken af, doodmoe, dat als het zaterdagmorgen nog zou regenen dat we dan naar huis zouden gaan. Oh, we werden trouwens door de Duitse politie aangehouden omdat quizcrack Ph.Z. een zakkie wiet ("nooit geen problemen mee gehad in vijf jaar") had meegenomen. Zaterdagmorgen werd het droog. Sterker nog het werd lekker weer, we bleven dus. Twee dagen hadden we door de prut gewaad waarbij elke stap klonk alsof je een scheet liet. Nu droogde het op en duurde het een tel voor je door de harde korst naar beneden zakte. Maar ook de zondag bleef het droog en we hadden een geweldig festival: Radiohead, Pet Shop Boys, the Prodigy, Motley Crue, Beck, Isaac Hayes, Nick Cave, Supergrass. Na twee dagen zon had de organisatie al gewaarschuwd dat de zondagavond schepen met zure appelen zou brengen. De afsluiter was de Leningrad Cowboys met het Rode Leger Koor. Het laatste nummer was Kalinka en précies op het moment dat de laatste tonen van dit laatste nummer van het festival klonken ging de hemel open met de hefstigste bui van het hele weekend (nog jarenlang is op elk vliegveld mijn paspoort extra onderzocht omdat het op dat moment, in mijn heuptasje, zo doorweekt raakte dat de pagina's aan elkaar plakten). Sinds die tijd denk ik dat de Russen iets met de klimaatverandering te maken hebben: zo'n bui bijna als Special Effect bij het Rode Leger Koor, dat lijkt me geen toeval. Laat Al Gore dat eerst maar eens onderzoeken. |
