Keeskist |
|
|
|
31.8.05
De Beste Voetbalwebsite Op Het Hele Internet http://www.holland74.net/. Het gaat over het Nederlands elftal van 1974, maar ook van 1978. Het is geschreven door een Engelsman, Steve Burns, die achttien jaar oud was toen het WK 1974 plaatsvond. Uitgebreid komen de beide succesvolle WK's aan bod, met een lang, goedgeschreven verslag van elke wedstrijd. In het voorwoord legt Burns helder uit wat er bijzonder was aan dit team. Het is een lang stuk maar ik citeer hier bijna de hele pagina omdat het zo goed aangeeft wat er aan de hand was. This extraordinary collection of talented footballers set the world on fire for a few brief weeks in the summer of 1974. They captured the imagination of a generation of fans in a way that no team, before or after, have matched. They played football in a way we hadn't seen before, with skill, strength, intelligence and attitude merged together into a mixture that was uniquely theirs. They didn't actually win the World Cup, heaven knows why, but they created a set of memories that have lasted a generation now, and will continue undimmed for a long while to come. To your author, an 18-year-old living in England, obsessed with football but somehow never having really witnessed anything you might call football history, this was my defining moment in the game. I was too young to remember the Real Madrid of Puskas, the Man Utd of the Busby Babes, the Tottenham of Blanchflower, or the great Hungarian or Brazilian teams of the 1950s, too young to appreciate what the English World Cup win in 1966 meant. Even the Brazilians of 1970, brilliant though they undoubtedly were, didn't have the same appeal. They looked like superhumans, beings from another place, which in those days Brazil might as well have been. But the Dutchmen of Feyenoord and Ajax in the early 1970s, and the national side of 1974, looked like the people who lived next door. They had long hair, they slouched for the team photos, they made no attempt to pretend they were singing the national anthem. They were scruffy and untidy, in a deliberate sort of way. They argued among themselves, not violently but forcefully and passionately. They conducted press conferences in several languages, lucidly and without resorting to clichés about "taking every game as it comes". They had the greatest player in the world (Cruyff of course), several more talented strikers and midfield players, a load of defenders who did far more than defend, and a goalkeeper who just didn't look like a goalkeeper. They had their wives and girlfriends to stay at the team hotel. They wore ridiculous squad numbers. Their goal celebrations were so passionate they made you want to join in even if you were watching on television. They looked as if they wanted it. They were my team - in that strange way that football teams become your team for no rational reason. Nu is er al heel wat afgepraat over dit ijkpunt in de Nederlandse historie. Het loopt wat terug omdat het toch een bedoening voor ouderen wordt: zelfs de dertigers van tegenwoordig hebben dit niet meer meegemaakt (zelf scoorde ik in de rust van de finale van 1974 zowel de gelijkmaker als de winnende treffer in onze achtertuin). Maar bij elk groot toernooi komt het weer naar voren, met theaterstukken over spelersvrouwen en, vorig jaar, het boek 1974, Wij waren de besten, van Auke Kok. Maar wat geweldig is aan deze website: het gaat over het voetbal. Geen gefilosofeer over de overeenkomsten tussen Cruyff en Johannes Vermeer. Niet één keer worden Danny, Truus, of Snabbel en Babbel genoemd. Verder is de site geen afrekening met een mythe, er wordt geen trauma verwerkt, er worden geen rekeningen vereffend, er wordt geen volksaard gedefinieerd, er wordt niet opzichtig naar het heden geknipoogd... En het allerbeste: zelfs dat fucking zwembad (twee héle hoofdstukken in het boek van Kok!) komt in de hele tekst niet voor. Hier moet je klikken!. (en vergeet vooral 1978 niet). | <$BlogCommentDeleteIcon$> |
