Het is eigenlijk veel te laat
…maar eindelijk legde ik beslag op het juninummer van het treinblad Rails. Het is een themanummer over Euro 2004 en kijkt terug op het toernooi van het Nederlands Elftal, compleet met wedstrijdverslagen, uitslagen, en foto’s van de feestelijke rondvaart door de Amsterdamse grachten nadat Nederland kampioen werd.
Het blad is echter vóór het EK verschenen. Het beschreven kampioenschap is dus een fictief Euro2004 dat door het Nederlands Elftal werd gewonnen.
En dat is ook na het toernooi fascinerend om te lezen. Zo wint Nederland de finale met 3-1 van Frankrijk, na een 1-0 achterstand. Door deze treffer (Pires, na een blunder van Stam), wordt Nederland wakker en leidt een weergaloze Seedorf Nederland counterend langs de steeds machtelozer Fransen.
Rails bevat columns (Spaan "Advocaat: 9;
een winnende coach heeft altijd gelijk, ook als hij geen gelijk heeft", Derksen "
Het winnen van het EK is het slechtste dat het Nederlandse voetbal kon overkomen"), supporters- en spelersvrouwperikelen, en een gefingeerd interview door Barend en Van Dorp met Advocaat. Maar ook een gedetailleerd verslag van elke wedstrijd. En wat me daar opvalt is de overeenkomsten met de werkelijkheid.
Rails laat Nederland en Duitsland met 0-0 gelijkspelen, waarmee Nederland goed wegkomt. Dan speelt Oranje 2-2 tegen Tjechië; nadat Nederland 2-0 heeft voorgestaan scoren Barros en Koller voor Tsjechië. In de wedstrijd tegen Letland heeft het Nederlands elftal kwalificatie niet meer in eigen hand. Door een late treffer van Tsjechië is Nederland door naar de kwartfinale en ligt Duitsland eruit.
De kwartfinale tegen Italië kantelt na het inbrengen van Roy Makaay. In de halve finale tegen Engeland raakt Nederland “verlost van het penaltytrauma” nadat David Beckham de beslissende strafschop mist (Advocaat brengt voor de strafschoppenserie Waterreus in het veld).
De schrijvers hebben Nederland aanvankelijk door het toernooi laten luizen. En toen het er werkelijk op aan kwam werd het team een eenheid en namen de -potentieel- beste spelers (Seedorf!) het team bij de hand. Dat Nederland werkelijk het beste team was, of dat Advocaat er iets aan had bijgedragen, blijkt op geen enkele manier uit de Rails.
Een beschrijving van de toekomst, dat lijkt wel science fiction. Een geslaagd SF-verhaal maakt gebruik van
extrapolatie; elementen uit het heden worden uitvergroot, zodat in het goede geval het verhaal meer over het heden zegt dan over de toekomst. En dat is ook met deze Rails het geval. Hoe kon, vanuit het perspectief van een maand voor het EK, Nederland in godsnaam kampioen worden? Je kon je misschien voorstellen dat Nederland beter speelde dan verwacht. Dat Nederland kampioen werd leek onwaarschijnlijk maar niet onmogelijk (Griekenland weet je wel?). Maar dat Nederland Europees kampioen zou worden met superieur voetbal leek volstrekt onmogelijk. “Zo zullen de Duitsers zich vaak gevoeld hebben”, wordt Jaap Stam in de mond gelegd. Dus is ook deze Weg Naar Europees Goud eigenlijk maar een vreugdeloze bedoening.
posted by Keeskist at dinsdag, juli 20, 2004
